Müjde Işıl- Pablo Larrain’in bayan biyografileri, “Jackie” ve “Spencer”dan sonra “Maria” ile manalı bir üçleme oluşturuyor. Biyografilere bahis olan üç bayan yani Jackie Kennedy, Lady Diana ve Maria Callas da dünyanın gözü üstünde olan, güç sahibi lakin kendi içinde büyük acılar çeken kişilikler. Kennedy, suikasta kurban giden kocasının akabinde ayakta durmaya çalışırken Diana ise kraliyet ailesine gelin girip orada kendi benliğini kaybetme noktasına gelmişti. Hayatlarında en tabanı yaşayan bu gerçek kişiliklerle opera efsanesi Maria Callas’ın da ortak noktası var. Kilo vermesinin tetiklediği düşünülen ses kaybı ile boğuşmuştu, hayatının son periyodunda. En büyük yeteneğini kaybetmiş bir soprano… Yani tipik bir Pablo Larrain karakteri.
Derin bir keder
“Maria”, Callas’ın 1977’de Paris’teki vefatından evvelki son bir haftayı anlatıyor. Adım adım takip ediyoruz Callas’ı. Mesken hayatında, hayali röportajlarında, sahne denemelerinde… Aslında takip ettiğimiz acıları, kapatmaya çalıştığı ve kapanmayan yaraları. Kimin yönettiğini bilmeseniz bile çekim planları, karakterine yaklaşımı ve uzaklığıyla ‘Bu bir Pablo Larrain filmi’ dedirtiyor “Maria”. Derin ıstırap içinde, kasvetli lakin mağrur görünüşüyle ayakta durmaya çalışan, geçmişin muhasebesini yaparken kaybolan bir Callas çıkartıyor karşımıza. Tekrar Steven Knight’ın senaryosunu yazdığı “Spencer” ile karşılaştırdığımızda Lady Di’ninki üzere argümanlı planlar ve derin bir karakter tahlili yok aslında “Maria”da. Muhakkak ki şahsî trajedi kısmında ve daha yakın devir olmasıyla, Lady Di’nin yaşadıkları daha etkilemiş senaristi. Tekrar de Callas’ın yalnızlığına, yeteneğini yitirmiş olmakla başa çıkamama hâline duygusal ancak gerçekçi bakmayı başarmış “Maria”da. Callas’ın hizmetçileri ile kurduğu bağlantılardaki umutlu ve umutsuzca detaylar, bu yaklaşımın en verimli örneği.
Callas rolünde Angelina Jolie, mesleğinin en akılda kalıcı performansını veriyor. Kendi arası ile karakterinin aralığını doğal biçimde örtüştürüyor. Larrain’in rolü onun oynamasındaki ısrarı, bu doğal örtüşme ile mana kazanıyor. Sinemada Callas’ın orjinal kayıtlarının yaklaşık yüzde 95’i kullanılmış. Müziklere ağız senkronizasyonu yapan Jolie’nin buna rağmen opera dersi alması dikkate bedel ancak birtakım sahnelerde taklit ettiği çok muhakkak oluyor. Altın Küre’de aday olsa da tam Akademi’nin seveceği bir rolde Oscar’a aday gösterilmedi.
Haluk Bilginer farkı
Angelina Jolie’nin “Haluk, Maria’yı bulmama yardım etti. Onassis’e nasıl âşık olabileceğini anlamama yardımcı oldu. Onun sette olmasını çok sevdim. Onunla çalışmayı çok sevdim. O kadar parlak bir oyuncu ki, rol yaptığını hissetmiyorsunuz; yalnızca birlikte bir tecrübe yaşadığınızı hissediyorsunuz” diye övgüler sunduğu Haluk Bilginer, Callas’ın unutamadığı aşkı Onassis rolünde kısa sahnelerde görünse de sinemanın ana karakterlerinden birine dönüştürüyor kendini. O kısacık anlarda bile karakterini o denli özümsemiş ki. Pablo Larrain, Bilginer’i Nuri Bilge Ceylan sayesinde keşfetmiş: “Haluk’un Türk olduğunu biliyorum lakin ailesinin bir kısmı Yunan asıllı. Ve kendisi İzmir’de doğmuş. Aristotle Onassis de İzmir’de doğmuş. Enteresan olan şu ki Haluk ve Onassis yalnızca birkaç sokak ortayla fakat 50 yıl farkla İzmir’de doğmuşlar. Haluk tüm dünyada kendi kuşağının en büyük oyuncularından biri. Onu Nuri Bilge Ceylan sinemasıyla tanıdım. Kamera önünde yaptığı her şey inanılmaz. Ve hakikaten harika bir oyuncu.”